Lémbranme que fai vintecinco anos que comecei os meus estudios no instituto. O grito de “Pases pro Bus” foi un grito de guerra que aínda hoxe
recordan moitos vigueses. As asembleas de estudiantes e as “grilleras” eran parte da paisaxe diaria daqueles anos. Mais dun pai/nai de familia estaba eses días tirando pedras aos buses.
Subscrever:
Enviar feedback (Atom)
1 comentário:
E o menos importante eran os pases pro bus. O máis importante era todo o do mundo. Inda me dan calofríos de gusto cando lembro que cando marchaba da casa pola mañá metía unha bolsa de plástico na mochila agochando meus deportivos máis rápidos. Para correr. Correr...
Enviar um comentário